Honorowy patronat nad wystawą objął Poseł na Sejm RP Andrzej Gut-Mostowy. Organizatorami ekspozycji są Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ oraz Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Niezwykła jest historia zbiorów pokazanych na wystawie. Pochodzą one z archiwum badań przeprowadzonych przez nazistowskich naukowców z „Institut für Deutsche Ostarbeit” (niemieckiej instytucji naukowej powstałej po likwidacji Uniwersytetu Jagiellońskiego w trakcie okupacji Krakowa).

Kulturowa odrębność górali podhalańskich intrygowała od dawna przybywających pod Tatry, podróżników, badaczy, artystów, ale także ideologów. W okresie II wojny światowej stała się przedmiotem manipulacji niemieckiego okupanta. Hitlerowscy funkcjonariusze usiłując udowodnić, że górale stanowią odrębną, zawłaszczoną przez Polaków nację, realizowali jednocześnie na Podhalu swój nazistowski program rasowej segregacji. W latach 1940-43 przeprowadzili tu szeroko zakrojoną akcję badań antropologicznych. Ta mało znana i okryta milczeniem historia ujrzała światło dzienne dzięki amerykańskiej badaczce Gretchen E. Schafft, która w 1997 r. natknęła się na zdeponowany w Smithsonian Institution w Waszyngtonie zbiór materiałów zgromadzonych w czasie II wojny światowej przez pracowników Institut für Deutsche Ostarbeit (Instytutu Niemieckiej Pracy na Wschodzie).

Instytut powstał w Krakowie 1940 roku w miejsce zamkniętego Uniwersytetu Jagiellońskiego, pod kierownictwem Hansa Franka. Działało w nim jedenaście sekcji, w tym Sektion Rassen und Volkstumsforschung (Sekcja Rasowa i Ludoznawcza) której celem było przede wszystkim przebadanie pod względem rasowym okupowanej ludności zamieszkującej teren Generalnej Guberni, a następnie dokonanie rasowej selekcji. Badaniami objęto m.in. getto w Tarnowie, wsie łemkowskie oraz Podhale. Sporządzono tysiące dokumentów: ankiet, kwestionariuszy, fotografii, rysunków. Wśród materiałów znalazły się także próbki włosów i odciski palców. Tylko tych dotyczących Podhala jest około kilkanaście tysięcy.

Pod koniec 1944 roku Niemcy opuszczając Polskę spakowali pokaźny materiał do kilku skrzyń i wywieźli do Bawarii. Stamtąd trafiły one do USA, zabrane przez armię amerykańską w przekonaniu, że zawierają materiały o znaczeniu strategicznym. W 2008 roku materiały Sekcji Ludoznawczej i Rasowej przekazane zostały Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obecnie pracownicy Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ prowadzą prace badacze zmierzające do uporządkowania, opisania a także oceny wartości źródłowej zasobów IDO. Istotnym elementem tej pracy jest dotarcie do żyjących świadków nazistowskich badań i na podstawie ich relacji odtworzenie szerokiego kontekstu tamtych wydarzeń.
(Małgorzata Maj, Stanisława Trebunia-Staszel, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ)

Wystawa składa się z trzech części, opowiada o niemieckiej ekspedycji antropologicznej na Podhale. Etnolożki UJ, twórczynie wystawy dotarły również do świadków i relacji Podhalan, którzy poddani zostali tym „badaniom”.

Pierwsza, wprowadzająca część prezentuje narzędzia i metody badawcze stosowane przez niemieckich badaczy. Są tu przykłady ankiet antropologicznych, kwestionariusze socjologiczne, testy psychologiczne w formie niedokończonych rysunków, odciski palców oraz zdjęcia badanych z numerami identyfikacyjnymi. Wymownym świadectwem sytuacji w jakiej znaleźli się mieszkańcy Podhala, są zdjęcia przerażonych, płaczących dzieci, siłą poddawanych rasowym pomiarom. Pomiędzy ofiarami nazistowskiego projektu widać też postać jednego z badaczy. Całość kończy tablica prezentująca trzy kolorowe slajdy góralek. Odsłaniają one pierwsze efekty analiz i wniosków w postaci mogących budzić grozę podpisów.

Drugą część ekspozycji stanowią fotografie ilustrujące najogólniej rzecz ujmując codzienne życie mieszkańców podhalańskich wsi. To utrwalone na kliszach filmowych i slajdach fragmenty przeszłości: grupowe zdjęcia rodzin góralskich, sceny bawiących się dzieci, pejzaże wsi, codzienne zajęcia, fragmenty zabudowy wsi, architektury. Swą formą i treścią te etnograficzne obrazy kontrastują z antropometrycznymi narzędziami, z metodycznie wykonanymi fotografiami do ankiet rasowych. Ma się wrażenie, że te niewinne fotosy wykonane przez niemieckich autorów opowiadają zupełnie inną historię.

Trzecia część ekspozycji łączy przeszłość z teraźniejszością, ukazując fotografie żyjących świadków niemieckich badań. Dziś ze wzruszeniem, ale i bagażem traumatycznych doświadczeń, ci starsi ludzie patrzą na swoje odbicia z przed kilkudziesięciu lat. Spotkania i rozmowy z mieszkańcami Podhala, którzy objęci zostali badaniami to ważna część projektu realizowanego przez antropologów krakowskich. Zapisane w ich pamięci obrazy tamtych wydarzeń nie tylko przybliżają sytuację samych badań, ale nade wszystko odsłaniają ich szerszy kontekst. Osadzają je w przeżyciach konkretnych osób, odsłaniając towarzyszące im przeżycia i emocje. Lęk i obawę: Syćka my sie boli. Nasa mama płakała, ze nos Niemcy zabierom i wywiezom do Niemiec.
(Małgorzata Maj, Stanisława Trebunia-Staszel, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ)

(pk)

Odtworzono przygotowania do wojny i dramatyczną ucieczkę cywilnych Podhalan, którzy przez pustoszejące miasto wieźli na wozach cały swój dobytek, a także elementy walki zbrojnej (w tym wysadzenie mostu na Czarnym Dunajcu) oraz samo wkroczenie Niemców do Nowego Targu. Tu spore zainteresowanie wzbudziły zabytkowe pojazdy, takie jak samochód pancerny czy mercedes z 1938 r. Zainscenizowano również aresztowania mieszkańców okupowanego miasta. Dobitne wrażenie robiła jedna z kamienic obwieszona swastykami, zaadaptowana jako budynek gestapo. Z głośników popłynął historyczny komentarz do wydarzeń, a także archiwalne przemówienie Józefa Becka.

Organizatorzy postawili sobie za zadanie przybliżenie widzom lokalnej historii, rozgrywającej się na tle wydarzeń w Polsce i Europie. Do jej odtworzenia wykorzystano więc wspomnienia mieszkańców miasta. Świadków 1 września 1939 r. nie zabrakło również wśród widzów. Dla nich inscenizacja była impulsem do snucia licznych wspomnień.

Młodsze pokolenie na Rynek przyciągnęła ciekawość, chęć obejrzenia „kawałka historii” lub kibicowania amatorsko występującym w rekonstrukcji członkom rodziny. Dopracowane mundury, wystrzały z moździerzy, dym i huk imitujących granaty petard wynagradzały podekscytowanej nimi widowni kulejący miejscami komentarz z głośników i potknięcia wyraźnie przejętych aktorów.

Nowotarska rekonstrukcja z jednej strony nie przyciągnęła tłumów, z drugiej – widok dwóch zajadających lody kilkulatków, śpiewających spontanicznie „Mazurka Dąbrowskiego”, może świadczyć o tym, że patriotyczna misja podobnych imprez nie musi być skazana na porażkę.

(Agnieszka Urbanowska)

Inscenizacja przedstawiająca wkroczenie wojsk niemieckich do miasta rozpocznie się o godzinie 12.30 na nowotarskim Rynku i obejmować będzie następujące epizody:

• Przed nawałnicą
• Wybuch wojny
• Wkroczenie Niemców
• Okupacja
• Prezentacja grup rekonstrukcyjnych oraz pojazdów

W ramach obchodów organizatorzy zapraszają również na uroczystości w dniu 1 września 2009: mszę świętą w kościele Matki Bożej Anielskiej w Kowańcu o godzinie 10.30 i przemarsz pocztów sztandarowych pod pomnik Bohaterów Września, gdzie o godzinie 12.00, odbędzie się oficjalna uroczystość – przemówienia okolicznościowe, Apel Poległych oraz złożenie wieńców pod pomnikiem.
Szczegółowe informacje znaleźć można na stronie Urzędu Miasta w Nowym Targu oraz na stronie Miejskiego Ośrodka Kultury.
(zn)