Wczoraj w ramach projektu Systemy / Unsound Festival w KINIE 18 przy ulicy Floriańskiej 18 w Krakowie wyświetlono film pt. „Before the Music Dies”. Amerykański dokument ma być krytycznym spojrzeniem na homogenizację współczesnej muzyki popularnej, która pod wpływem środowisk ekonomicznych i biznesowych coraz bardziej traci na wartości. Temat okazał się dość ciekawy by zgromadzić liczną publiczność. Po projekcji pojawiały się jednak komentarze, że film był stanowczo za długi.
Następnie, w nieco bardziej kameralnej atmosferze rozpoczęła się dyskusja na temat powstawania i rozwoju niezależnych organizacji zajmujących się działalnością kulturalną po 1989 r. Na spotkanie nie dojechał jeden z zaproszonych – Max Cegielski, ale obecni Kuba Szreder i Jan Sowa poprowadzili wyjątkowo ciekawe spotkanie, które wbrew potencjalnym oczekiwaniom nie było chronologicznym sprawozdaniem. Dwugłos, a w drugiej części spotkania dyskusja z publicznością, opierał się w znacznej mierze o postulaty „Manifestu komitetu na rzecz radykalnych zmian w kulturze”. Gorąco polecam odwiedzenie strony Fundacji Bęc Zmiana (czytaj post „RADYKALNE ZMIANY W KULTURZE”) oraz dyskusję na forum poświęconemu Manifestowi.
Dziś w ramach Systemów, już o 15.30 w KINIE 18 „RIP – A Remix Manifesto”, a o 18.00 w Instytucie Goethego na Rynku Głównym 20 Panel: The Meaning and Relevance of ICAS (International Cities of Advanced Sound). Jak piszą organizatorzy:
Unsound jest członkiem-założycielem ICAS – sieci festiwali o podobnym do Unsound profilu, których współdziałanie jest możliwe dzięki pozytywnym zmianom globalizacyjnym i otwartym granicom. Panel przedstawia reprezentantów organizacji północnoamerykańskich i europejskich, które będą mówić o swoich działaniach oraz o współtworzeniu ICAS.
Wieczorem kolejna odsłona części artystycznej Unsound: SoundScapes 2: LABYRYNTHS OF SOUND. Do zobaczenia w Filharmonii Krakowskiej!
Jednym z ważnych założeń demokracji jako systemu jest jej zdolność do budowania przestrzeni debaty publicznej, w której każdy ma głos, w której wszyscy dążą do wzajemnego porozumienia, która buduje dyskurs o sprawach istotnych dla społeczeństwa. Oczywiście można zapytać, co ma z debaty wynikać? Konsensus społeczny? Protokół rozbieżności fundamentalnych? Program polityczny? Narracja o zagrożeniach i wyzwaniach dla społeczeństwa obywatelskiego czy demokratycznego państwa? Nic?
fot. archiwum Kongresu Obywatelskiego
IV Kongres Obywatelski zaproponował rozmowę o wyzwaniach cywilizacyjnych dla Polski. Podstawowa konkluzja wszystkich debat i głosów, jaką zaproponowano, stwierdza generalnie, że jesteśmy w momencie przełomu. Naszym wspólnym wyzwaniem jest uruchomienie kapitału społecznego, którego jakość i ilość zadecyduje o dołączeniu do „państw G20” lub degradacji do bycia zapleczem dla innych „przodowników” rozwoju. Tu warto zauważyć, że także ekonomiści i politycy mówili o kulturze jako motorze kształtowania kapitału społecznego w Polsce.
fot. archiwum Kongresu Obywatelskiego
Model debaty, jaki zaproponował IV Kongres Obywatelski opiera się na poszukiwaniu konsensusu w obrębie różnych środowisk i paradygmatów obywatelskich. W zamierzeniu jego twórców miał on pokazać, że wyzwania stojące przed Polską mogą być opisane w języku, który łączy, a nie dzieli i dzięki temu umożliwia on aktywizację całego społeczeństwa ku wspólnemu celowi – zgodnie z hasłem Kongresu: „Razem wobec przyszłości. W stronę odpowiedzialności i sukcesu zbiorowego”.
Program Kongresu
(szczegółowa relacja znajduje się na stronie Polskiego Forum Obywatelskiego)
1. Sesja plenarna otwierająca Kongres z udziałem: Jana Szomburga, Lecha Wałęsy, prof. Jana Czapińskiego, prof. Zdzisława Krasnodębskiego, Joanny Szczepkowskiej, dr Bogusława Grabowskiego i Marty Megger – tegorocznej maturzystki
3. Sesja plenarna podsumowująca Kongres z udziałem: prof. Jadwigi Staniszkis, Janusza Lewandowskiego i Macieja Wituckiego
Projekt konsekwentnie realizowanych Polskich Kongresów Obywatelskich jest działaniem podnoszącym jakość polskiego społeczeństwa obywatelskiego i miejscem tworzenia prawdziwego dialogu – tak ważnego w obliczu braku takiej debaty w głównym nurcie polityki partyjnej. Być może najważniejszym efektem Kongresu (oprócz poznania wielu istotnych głosów i idei) jest przypomnienie sobie, że naszym społecznym narzędziem porozumiewania się jest język i od jego stanu zależą umiejętności kreowania rzeczywistości. Należy ćwiczyć wizję, żeby nie stracić szansy jej realizacji.
Małopolski Instytut Kultury współpracował z Polskim Forum Obywatelskim przy organizacji Kongresu.
Edwin Bendyk z „Polityki” poświecił Kongresowi bardzo ciekawy post na blogu Antymatrix.
Wczoraj o godz. 18.00 w dawnej fabryce Erdal otwarta została wystawa Systemy, część projektu realizowanego w ramach Unsound Festival, którą oglądać można do niedzieli 25 października 2009 r.
Wystawa „Systemy” została poświęcona idei granicy oraz systemów – politycznych, społecznych i kulturowych, obejmując spuściznę komunizmu. Jest to opowieść o transformacji oraz pozytywnych zmianach, jakie dokonały się dzięki zjawiskom takim jak globalizacja czy bunt niektórych grup społecznych – szczególnie na płaszczyźnie kultury muzycznej.
Ekspozycja składa się z trzech instalacji. Jedną z nich, „There are no others, There is only us”, można było obejrzeć w dniu otwarcia festiwalu po koncercie Jacaszka w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”.
W czasach, kiedy granice geograficzne, społeczne i kulturowe zacierają się, a świat staje się globalną wioską, Marc Silver zadaje pytanie, czy tłum lub jakiekolwiek zbiorowisko ludzkie może stanowić źródło uciemiężenia lub siłę oporu. „There are no others, There is only us” jest wyrazistą metaforą siły drzemiącej we współpracy tłumu. Filmowi towarzyszy dziewięciominutowa ścieżka dźwiękowa autorstwa Bena Frosta. Współistniejące ilustracje muzyczne stworzyli Jacaszek, Tomasz Bednarczyk oraz Denis Kolokol.
Drugi projekt to „Mińsk Shift” („Krakow Edit”) autorstwa niemieckiego artysty Kassiana Troyera.
We wrześniu 2008 w przestrzeni publicznej Mińska umieszczono przenośny system nagłaśniający. Abstrakcyjna muzyka płynąca z głośników miała dopełnić dźwiękową specyfikę poszczególnych miejsc – ambientowe ścieżki stały się częścią powstającego procesu muzycznego. „Krakow Edit” stanowi swego rodzaju archiwum autentycznych wydarzeń projektu „Mińsk Shift”.
Z pewnością godna polecenia jest również trzecia instalacja, która robi piorunujące wrażenie. Oto jak Unsoud opisuje „ANION” Jakuba Kirkegaarda:
Instalacja muzyczno-dźwiękowa opowiadająca o czasie, nieobecności i zmianie w kontekście tak zwanej „Zony” katastrofy czarnobylskiej. Stworzona w dwadzieścia lat po największym w światowej historii wybuchu reaktora jądrowego, pośród szczątków elektrowni instalacja „ANION” prezentuje rzeczywistość dźwiękową i wizualną przestrzeni naznaczonej niewidoczną i niesłyszalną klątwą.
Szczególnie ostatni projekt, miejscami niedopowiedziany i przejmujący, chwilę później zniewalająco dosłowny – gdy dochodzący z głośników dźwięk łudząco przypomina odgłosy wydawane przez licznik Geigera, a początkowo kolorowy obraz niszczejącego budynku powoli odbarwia się jak klisza wystawiona na promieniowanie – zasługuje na uwagę.
(Cytaty pochodzą z materiałów promocyjnych Unsound Festival.)
(zn)
Do końca października w Bunkrze Sztuki przy placu Szczepańskim 3a w Krakowie oraz w Galerii Fundacji Muzeum Witrażu przy Alei Krasińskiego 23 prezentowane są wystawy w ramach projektu Szczyt bohaterów, zrealizowanego przez Grupę Seminaryjną Muzealnych Studiów Kuratorskich Uniwersytetu Jagiellońskiego pod kierunkiem Andy Rottenberg.
Wystawy prezentują prace ponad trzydziestu artystów, wśród których znaleźli się m.in. Paweł Althamer, Joanna Rajkowska, Grzegorz Sztwiertnia, Magda Bielesz, Anna Senkara, Paweł Kruk, Grzegorz Klaman, Zbigniew Rogalski, Jerzy Kosałka, Piotr Wysocki, Aneta Grzeszykowska oraz Rafał Bujanowski.
Zarówno dzieła wcześniej prezentowane, jak i te stworzone specjalnie z myślą o wystawie, przedstawiają wachlarz różnorodnych spojrzeń na ikonę bohatera. Ta odważna próba zmierzenia się z tematem jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytania o obecność i rolę bohaterów we współczesnym świecie, o ich znaczenie w popkulturze oraz o szereg innych. Warto odwiedzić obie ekspozycje, by dostrzec rozległość tematu oraz spróbować skonfrontować się z własnym mitem bohatera.
Wczoraj, 19 października w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha rozpoczął się festiwal Unsound. Otwarcia dokonali twórcy i organizatorzy Unsound Festival: Mat Schulz i Gosia Płysa z Fundacji Tone.
Koncert otwarcia wykonał Jacaszek prezentując dwa projekty muzyczne:
Treny
Muzyka na „Trenach” to żałobne, powoli powtarzające się elektroniczne frazy, smyczkowe harmonie oraz piękne, delikatnie przetworzone elektroniczne wokale. Dużo ciszy i skupienia, tęsknoty i bólu. (źródło: strona autora)
Soundtrack do filmu „There Are No Others, There Is Only Us”Marca Silvera
Film jest poetycką opowieścią o skomplikowanym systemie poruszania się stada ptaków. Prezentacja tego filmu jest częścią Systemów i można go oglądać w trakcie trwania festiwalu jako instalację video w Fabryce Erdal.
Po koncercie odbył się pokaz filmu „Beats of Freedom”. Został on zapowiedziany przez jego twórców: Leszka Gnoińskiego i Wojciecha Słotę. Obecny był również narrator filmu Chris Salewicz, brytyjski dziennikarz muzyczny. Prezentacja tego filmu odbyła się również w ramach Systemów.
Zapraszamy do obejrzenia fragmentu filmu.
Film spotkał się z niezwykle gorącym przyjęciem, a niektóre jego fragmenty wzbudziły salwy śmiechu.
Jednym z ważnych założeń demokracji jako systemu jest jej zdolność do budowania przestrzeni debaty publicznej, w której każdy ma głos, w której wszyscy dążą do wzajemnego porozumienia, która buduje dyskurs o sprawach istotnych dla społeczeństwa. Oczywiście można zapytać, co ma z debaty wynikać? Konsensus społeczny? Protokół rozbieżności fundamentalnych? Program polityczny? Narracja o zagrożeniach i wyzwaniach dla społeczeństwa obywatelskiego czy demokratycznego państwa? Nic?
